Ένα χαμένο όνειρο

Το καλοκαίρι τελειώνει σκέφτηκα… Η ώρα που φοβόμουν έφτασε. Έτρεμα απ’ το άγχος μου. Διέσχισα το μικρό χολ, άγγιξα με ο δεξί μου χέρι το πόμολο της πόρτας. Το σώμα μου συσπάστηκε. Η φθαρμένη πόρτα μπροστά μου άνοιξε και τότε ένιωσα όλα τα βλέμματα των οικείων προσώπων που κάθονταν στο μικρό σαλόνι, να είναι στραμμένα πάνω μου. Όλοι κοιτούσαν το δεκαεπτάχρονο παιδί. Έφτασε επιτέλους η στιγμή. Το χέρι μου ακούμπησε το στυλο. Παράξενο… Ένιωσα την επιθυμία να το σπάσω στα δύο και το μαύρο μελάνι του να σκορπιστεί στο δωμάτιο, να λεκιαστεί το χαρτί που ήταν μπροστά μου. Τελικά υπέκυψα, άρχισα να το συμπληρώνω, πρώτη επιλογή Νομική.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Ο δεκαεπτάχρονος ήταν ένοχος, συμφώνησαν οι ένορκοι… Εγώ σηκώθηκα, κοίταξα το μικρό παιδί. Τελικά έκανα μεγάλο λάθος. Εγώ ήθελα να γίνω καπετάνιος αλλά το πλοίο είχε φύγει μακριά στο πέλαγος, σε άγνωστο λιμάνι. Παραιτήθηκα…

Δ.Σ.